www.eprace.edu.pl » ekstruzja » Wstęp » Opis ekstruzji

Opis ekstruzji

Ekstrudowanie (extrusion - cooking) polega na wytłaczaniu termoplastycznym materiału poddanego uprzednio obróbce mechanicznej,(Pijanowski 2004). Ekstruzja to przede wszystkim proces przetwarzania surowców skrobiowych pod wpływem ciepła,(120-200 ºC) wilgoci i w warunkach wysokiego ciśnienia(20 MPa).

Intensywna obróbka mechanicznego ścinania powoduje daleko idące przetworzenie poszczególnych składników (Pawlakowie Joanna, Jacek 2000).

Ekstruzja i jej zastosowanie w przetwórstwie rolno - spożywczym

Proces ten jest realizowany w ekstruderach – urządzeniach, których głównym organem roboczym jest ślimak, lub para ślimaków umieszczonych w obudowie cylindra, gdzie następuje, zagotowanie uplastycznionej masy. Materiał po przetłoczeniu przez otwory gwałtownie ekspanduje. Otrzymany ekstrudat ma budowę podobną do plastra miodu, którą kształtują wiązki stopionych włókien białkowych,(a Mościcki 2003). Ekstruder, zasadniczy element omawianej technologii, jest jedno-, dwu- rzadziej wieloślimakową wytłaczarką, w której dzięki jednoczesnemu działaniu temperatury, ciśnienia i sił ścinających przetwarzany surowiec jest ogrzewany, plastyfikowany, a następnie formowany podczas przechodzenia przez głowice (matryce, dysze). W czasie transportu przez cylinder ekstrudera surowiec ulega zasadniczym przemianom strukturalnym, polegającym głównie na kleikowaniu i dekstrynizacji skrobi i denaturacji białek. Podobieństwo, przemian do czasu trwania obróbki termicznej, stopnia przemian podstawowych składników, jak i pod względem zachowania wartości odżywczych przerobionego surowca, proces ten zaliczany jest do technik HTST(high temperature short time), (Wianecki 1999).

Dynamiczny rozwój ekstruzji w Polsce jest nie unikniony, jej zalety same przekonują producentów żywności do jej zastosowania. Klienci na całym świecie zaakceptowali wyroby ekstrudowane upatrując w nich alternatywę w stosunku do wielu droższych wysokokalorycznych tradycyjnych wyrobów.

Obecnie metodą ekstruzji uzyskuje się:

• Galanterię śniadaniową jak przekąski, chrupki, płatki zbożowe;

• Tekstury białkowe stosowane jako substytuty mięsa;

• Karmę dla zwierząt domowych i ryb (powoli pochłania wodę)

• Makarony błyskawiczne, niewymagające gotowania;

• Polepszacze pieczywa i pieczywo chrupkie

• Napoje instant i odżywki dla dzieci;

• Wieloskładnikowe, wysokoprzetworzone analogi mięsa

• Cukierki, żelatynki, czekoladę i gumę do żucia, (Mościki 1992) (Wianecki 1999).

Ekstruzja jest z powodzeniem wykorzystywana do walki z głodem w krajach trzeciego świata, dzięki jej zastosowaniu można uzyskać szereg korzyści:

• Większe wykorzystanie surowca;

• Zmniejszenie strat podczas transportu, przechowywania i dystrybucji produktów zbożowych;

• Zwiększenie zatrudnienia w nowych działach, przetwórstwa;

• Wzrost wymiany handlowej;

Ekstruzja jest przydatna do wytwarzania specjalnych produktów dietetycznych np. bogatego w błonnik chleba chrupkiego, wyrobów bezglutenowych, odżywek mlekozastępczych dla niemowląt, żywności przekąskowej typu snack food o niskiej zawartości cholesterolu i soli itp.

Ta wysoce efektywna technologia wzbogaca rynek w nowe asortymenty wyrobów o atrakcyjnych cechach sensorycznych i teksturze. Daje w efekcie produkt mikrobiologicznie czysty o dużej trwałości, a dzięki stosowaniu technik np. mikrokapsułkowania i nanoszenia powierzchniowego witamin, przypraw i barwników pozwala w szerokim zakresie profilować wartość odżywczą wyrobów (Wianecki 1999). Jak wykazały badania amerykańskie, ekstruzję można zastosować do utylizacji odpadów i produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i przetwarzania ich na paszę przez co zastosowanie ekstruzji produktów odpadowych (Pawlakowie Joanna, Jacek 2000).

Zmiany właściwości fizyko – chemicznych surowców poddanych procesowi ekstruzji i ich wartość odżywcza

Wysoki stopień wymieszania i homogenizacji powoduje spadek barier dyfuzji oraz pękanie wiązań chemicznych, co skutkuje wzrostem reaktywności składników. W konsekwencji jest to źródłem korzystnych, jak i niepożądanych zmian w przerabianym materiale, (Wianecki 1999). Ekstruzja surowców zbożowych zawierających skrobię, białka i tłuszcze powoduje zmiany w obrębie tych składników. Wysokie temperatury i zwiększone ciśnienia wywołuje zmiany konformacji cząstek białka. Rozpadowi ulega trzecio- i czwartorzędowa struktura białek o wysokich ciężarach cząsteczkowych, powstają nowe układy strukturalne stabilizowane przez wiązania wodorowe, i mostki dwusiarczkowe. Podczas ekstruzji białka mogą zmienić strukturę na włóknistą. Zjawisko to tzw. teksturowanie wykorzystuje się do produkcji roślinnych analogów mięsa. Proces ekstruzji nie zmniejsza strawności i wykorzystania białek przez organizm ludzki, chociaż przy stosowaniu bardzo wysokich temperatur może nastąpić utlenianie i desulfuryzacja aminokwasów siarkowych. Gdy w wykorzystanym surowcu znajdują się duże ilości cukrów redukujących następuje częściowe zmniejszenie dostępności lizyny. Podczas procesu następuje kleikowanie skrobi w porównaniu z produktem wyjściowym ekstrudat zawiera większą ilość łatwo przyswajalnych niskocząsteczkowych węglowodanów powstałych w wyniku hydrolizy skrobi.

W przypadku eksrudowania surowców zawierających tłuszcze część skrobi tworzy kompleksowe połączenia z tłuszczem, kompleksy substancji tłuszczowych z białkami i węglowodanami charakteryzują się większą odpornością na utlenianie podczas przechowywania. Sprzyja temu także inaktywacja enzymów oksydoredukcyjnych oraz przeciwutleniający charakter powstających podczas ekstruzji związków Maillarda, ( Obuchowski i in. 2002).

Poza denaturacją białek, degradacją i żelowaniem skrobi, następuje destrukcja
i inaktywacja mikroflory, enzymów, substancji antyżywieniowych, w tym inhibitorów proteaz i antywitamin. Jednak przy wyższych temperaturach procesu mają miejsca

straty witamin, zwłaszcza A,E,C,B i kwasu foliowego. W zależności od temperatury masy podczas wytłaczania proces ekstruzji można podzielić na trzy rodzaje: zimną - niekiedy z nazywaną ekstruzją formującą (do 70 ºC),ciepłą (70-130 ºC) i gorącą(130-250 ºC). Zaletą ekstruzji, to: wysoka wydajność procesu, możliwość przerobu surowców o niskiej wilgotności, kształtowanie nowej tekstury i cech sensorycznych wyrobów, pilnowanie stopnia przemian składników surowca podczas ogrzewania, stosowanie nietypowych receptur, przypraw i dodatków, (Wianecki 1999).

Typowa informacja reklamowa umieszczana na opakowaniach płatków kukurydzianych światowego bestsellera, głosi na ogół m.in.,:” Wysoka zawartość łatwo przyswajalnych węglowodanów sprawia, że jest to idealny produkt śniadaniowy dostarczający tak potrzebną rano energię wzbogacony witaminy i o mikroelementy jest dodatkiem uzupełniającym ich niedobory w przeciętnej diecie. Pomagają zachować zdrowie i urodę. Dzięki znacznej zawartości białka uzupełnianego proteinami mleka i jego przetworów, płatki kukurydziane stanowią wartościowe i pożywne danie. Dlatego właśnie najlepiej je podawać ze świeżym mlekiem, jogurtem, kefirem, zsiadłym mlekiem. Dla odmiany można poddać płatki ze świeżymi owocami lub konfiturami, co sprzyja zwiększeniem spożycia witaminy C w codziennej diecie”,

(Mościki 1997). Wysokie temperatury, które działają na surowce roślinne zawierające białka i cukry redukujące prowadzą do obniżenia wartości odżywczej białek. Zjawisko to uwarunkowane jest przede wszystkim reakcjami typu Maillarda w wyniku reakcji między wolnymi aminokwasami białek i grupami aldehydowymi cukrów tworzą się połączenia odporne na działanie enzymów. Powstałe kompleksy mogą ulegać dalszym przemianom, z wytworzeniem ciemno zabarwionych melanoidów oraz

rozpadem aminokwasów (największe ubytki dotyczą lizany, histydyny, treoniny, fenyloalaniny, tryptofanu a więc aminokwasów deficytowych), (Mościki 2002).

Chociaż ekstruzja to proces krótko trwały, w zależności od warunków odnotowano stratę 20-40% witaminy C, co tłumaczy wzmożoną oksydacją w podwyższonej temperaturze, i być może katalitycznym działaniem żelaza. Ponadto stwierdzono liniową zależność pomiędzy stopniem destrukcji najbardziej termolabilnych witamin z grupy B (kwas foliowy,B1, B6, B12), a energią zużytą na ekstruzję masy produktu. Karotenowce na ogół dobrze znoszą proces ekstruzji, jednak część ich ulega zmianom podczas przechowywania w świetle może następować ich utlenianie Metoda ta wymaga dokładnego określenia i przestrzegania warunków temperatury, ciśnienia, składu surowcowego, a każde najdrobniejsze odchylenie prowadzi do naruszenia, jakości i właściwości produktu, (Pawlakowie Joanna, Jacek 2000).

Możliwość oddziaływania i uszlachetniania wyrobów ekstrudowanych

Na skutek zmiany parametrów poszczególnych faz procesu ekstruzji oraz przez użycie dodatkowego wyposażenia i systemów kontrolno - pomiarowych ekstrudera można skutecznie wpłynąć na jakość gotowego wyrobu Procesy uszlachetniania mogą powodować zmiany struktury składników znajdujących się w produkcie, przez co możemy utracić natywną postać białka i stracić możliwość sprawdzenia jawności receptury.

Największy wpływ na jakość gotowego produktu mają następujące elementy procesu technologicznego: zastosowanie ciągłego systemu dozującego surowce główne i pomocnicze do ekstrudera, jeżeli jest to potrzebne stosowanie wstępnego kondycjonowania (para lub woda) w celu osiągnięcia określonej temperatury i/lub wilgotności surowców. Zastosowanie dodatkowego zestawu urządzeń, umożliwiającego dokładne wymieszanie kondycjonowanej mieszanki surowców i przekształcenie jej struktury do postaci ciasta, łatwiej ulegającej obróbce, w ekstruderze. Zastosowanie urządzeń kontrolno-regulacyjnych pozwalających na regulacje i optymalizację rozkładu ciśnienia i temperatury w cylindrze ekstrudera (właściwy przebieg procesu miesienia). Dobór odpowiedniej głowicy umożliwiającej użycie różnego rodzaju i kształtu dysz wylotowych oraz zamontowanie urządzenia do przecinania ekstrudatu. W wypadku konieczności dodatkowej obróbki ekstrudatu, zastosowanie urządzeń do suszenia lub schładzania ekstrudatu oraz do witaminizacji i nasycania tłuszczami, ewentualnie substancjami smakowo-zapachowymi.

Niezwykle skutecznym czynnikiem zmieniającym cechy gotowego produktu w procesie ekstruzji jest zastosowanie określonych dodatków technologicznych.

Ważnym składnikiem jest dodatek tłuszczu, który nie może przekraczać 7%, a byłoby najkorzystniej gdyby stanowił ułamek procenta, ponieważ zbyt duży dodatek powoduje zwiększenie gumowatości i twardości. Trudność tą próbuje się zlikwidować stosując wstrzykiwanie tłuszczu do wnętrza urządzenia w końcowym etapie procesu, (Obuchowski 2002). Stosuje się proces smażenia ekstrudowanych półproduktów(tzw. pellets)(Schemat 2), głównie do przekąsek z mąki ziemniaczanej, (kilka sekund w specjalnych mieszaninach olejów roślinnych z przeciwutleniaczami w temp.170-190 ºC), po czym usmażony produkt jest przenoszony do pojedynczego bębna obtaczającego oraz schładzającego. Toastowanie (przyprawianie) jest stosowane w ostatnich latach w produkcji wyrobów breakfest cereals (zbożowa galanteria śniadaniowa)(schemat 3), w postaci płatków kukurydzianych. Urozmaicane, są dodatkami smakowymi sypkimi (papryka, ser, orzechy, kakao,) oraz płynnymi (olej arachidowy, polewy cukiernicze syropy barwiące, często dodawane są substancję konserwujące (np. przeciwutleniacze), witaminy i mikroelementy.

Współczesny konsument nie akceptuje już dzisiaj prostych nieuszlachetnionych form chrupek kukurydzianych, wybiera dla siebie bardziej atrakcyjny produkt, a ich ilość jest bardzo urozmaicona i uzależniona od zastosowanych urządzeń uszlachetniających, ale jedno jest istotne, że produkty tego typu w kraju, są bardzo chętnie kupowane i powinny być produkowane, (Mościcki 1993).

Metody produkcji ekstrudatów w przemyśle rolno spożywczym

Proces ekstruzji odbywa się w ekstruderach – urządzeniach, których głównym organem roboczym jest ślimak lub para ślimaków umieszczonych w obudowie cylindra, przeciskających materiał przez specjalną matrycę instalowaną na jego końcu. W czasie obróbki, ciśnienie wytłaczane może dochodzić do 20MPa, zaś temperatura gęstwy do 200ºC. Materiał jest mieszany, zagęszczany, ściskany, upłynniany i uplastyczniany w końcowej strefie aparatu, (a. Mościcki 2003).

Podstawowymi urządzeniami do ekstruzji są:

a.) Ekspandery: stosunkowo proste urządzenia jednoślimakowe służące do hydrotermicznej obróbki surowców, bądź mieszanek paszowych zwiększają ich przyswajalność pokarmową, neutralizując aktywność bakteriologiczną drobnoustrojów, podnosząc rentowność produkcji poprzez zredukowaną do minimum aparaturę kontrolno-pomiarową.

b.) Ekstrudery jednoślimakowe: są to urządzenia o stosunkowo prostej budowie, w którym zadaniem obracającego się ślimaka jest transport, zagęszczanie i uplastycznianie masy oraz przetłoczenie jej pod znacznym ciśnieniem przez niewielkie otwory matrycy zainstalowanej na końcu cylindra. Warunkiem przesuwania się materiału, jest przepływ wleczony, który powoduje, że materiał nie przykleja się na ścianach cylindra. W przypadku ekstruderów jednoślimakowych konstruktorzy projektują nawet dodatkowo odpowiednie żłobkowanie gładzi cylindrów (rowki wzdłużne lub spiralne), którego zadaniem jest zwiększenie oporów i ukierunkowanie przetłoczonej masy, (b.Mościki 2003).

c) Ekstrudery dwuślimakowe: są urządzeniami znacznie bardziej skomplikowanymi konstrukcyjnie i bardziej uniwersalnymi. Dzielą się na ekstrudery współbieżne charakteryzujące się wysoką wydajnością, których ślimaki obracają się w jednym kierunku i z dużą prędkością obrotową wynoszącą kilkaset obrotów na minutę. Charakteryzują się ponadto dobrą efektywnością przemieszczania i wymieszania materiału, uplastycznieniem i równomiernym wytłaczaniem. Wzajemnie obracające się i zachodzące na siebie zwoje ślimaków równoległe i efektywnie przepychają do przodu materiał, który praktycznie nie zalega w przestrzeni między ślimakami, a powierzchnią cylindra. Z tego właśnie powodu ekstrudera dwuślimakowe często określane są jako maszyny samooczyszczające się. Ekstrudery przeciwbieżne ze ślimakami obracającymi się do i od siebie, są mniej popularne i przeznaczone do trudniejszych zadań, (c. Mościki 2003).

komentarze

Przeszukaj ePrace

Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.